Vervolg Zuidereiland; AMAZING!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Kiwi land
24 Januari 2009 | Nieuw Zeeland, Wellington
Good day mates!
How are you?
Bedankt wederom voor jullie attente reacties! Super tof!
Mijn vorige bericht eindigde in Franz Josef en mijn weerzien met Annina.. De Oostenrijkse meid die ik had ontmoet tijdens mijn vakantie met Miriam.
We hebben vanaf Franz Josef twee weken samen gereisd en dat was fantastisch!
Franz Josef staat bekend om zijn gletsjer die heel laag ligt en waar je dus in een uur naartoe kan wandelen. Franz Josef staat ook bekend om het slechte weer (regen), aangezien het aan de westkust ligt. Wij hadden echter veel geluk en veel zon tijdens onze wandeldag.
Onderweg moesten we wel met onze blote voeten door het ijskoude gletsjerwater om er te komen maar het was zeker de moeite waard.
Fantastisch mooi, maar ook een beetje gevaarlijk bleek later uit het nieuws dat vermeldde dat twee Australische guys begraven waren door een gletsjer (vlakbij F-J).
Na Franz Josef zijn we doorgereden naar boven, Westport. We hebben allebei een auto dus tuften we achter elkaar aan, erg gezellig, ghehehe.
Het was een schitterende weg langs de kust.
Onderweg gestopt bij de 'Pancake' rocks (zie foto's) en twee nachten geslapen in een hostel in Westport. Daar ben ik de volgende dag naar een Sealcolony gaan kijken, errugg gaaf!
Vervolgens besloten we dat we de "Abel Tasman Coast Track" samen wilden gaan doen; een track van 3 dagen, waarbij je van de ene mooie baai in de andere loopt. Dus op naar Nelson om te boeken voor dit avontuur. Het is een populair nationaal park, maar er was nog plaats genoeg voor onze tent gelukkig. De voorbereidingen konden beginnen....De avond voor vertrek nog even alles nagelopen (hadden we overal aan gedacht?) en optijd ons mandje in want we zouden vroeg beginnen. Een korte nacht voor ons allebei want we waren toch wat gespannen..
De eerste dag was een hele warme, stralende dag.
Met de watertaxi werden we naar het verste punt gebracht en vanuit daar zouden we teruglopen naar onze auto's in Marahau. Tijdens de tocht met de watertaxi nog zeehonden en dolfijnen gezien, amazing!
De zware backpacks (eten voor 3 dagen, kleren voor alle weersomstandigheden, kookgerei enz) waren wel even wennen, maar dat kon de pret niet drukken! Na een uurtje of drie wandelen kwamen we al bij de eerste hut. Vanwege eb en vloed moet je de tijden goed in de gaten houden (sommige gebieden kun je maar op beperkte tijden oversteken). We waren de eerste op de campsite en hadden dus eerste keus om onze tent te parkeren. Na lekker op het strand gechilled te hebben was het tijd voor ons maaltje. Na het eten al naar bed (kinderbedtijd ;) want we waren kapot. Oordopjes waren nodig vanwege het gezoem van tig insecten. De nacht was helaas niet zo rustig als gehoopt. Midden in de nacht werd ik wakker omdat ik naar de wc moest. Buiten waren allemaal enge geluiden. Wilplassen was hier toch wel wat riskanter in vergelijking met NL. Niet omdat je door een Ranger op de bon kan worden geslingerd, maar omdat er in de middle of nowhere creepy nachtdieren rondlopen. Maar ik moest...! Dus ik telde tot 3, stormde uit mijn tent en had meteen een zwerm van 100 insecten om me heen (heel fijn). Zo snel mogelijk weer terug in de tent met alle insecten erbij, Annina was dus erg blij met deze actie, haha. Ik keek ernaar, maar kon er weinig aan doen dus net doen alsof ze er niet zijn en verder tukken. De volgende dag helemaal lekgeprikt wakker geworden, pfff. Maar na een flinke soepkom met koffie (bekers vergeten) waren we allebei weer wakker en konden er weer tegenaan. Deze dag was wederom fantastisch! Gecrashed voor een lange lunchbreak in Onetahuti Bay en om 16.00u aangekomen bj de campsite, onze tent neergeknald en heerlijk koud gedouched in de jungledouche. Lekker op Hollandse tijd gegeten aangezien we allebei weer toewaren aan horizontaal gestrekt gaan. Deze nacht gelukkig weinig insecten. De volgende ochtend vertelde een familie dat een aantal possums (erg brutale beesten) hun tent hadden aangevallen en dat er ook een wild zwijn aan het rondspoken was...Oke, het kan dus altijd erger... Gelukkig niets van gehoord!
De derde dag zou een lange dag worden, 8 uur lopen. Het was een pittige dag, maar het lichte briesje maakte het aangenaam. Na 7 uur geland op "Coquille-beach" en daar een duik genomen. Vanuit daar was het nog een uur lopen naar de auto's en dat was een lang uur. Maar met een magnum in het vooruitzicht zijn we doorgemacheerd. Bij het hostel een lekkere warme douche genomen, daar komt een mens van bij! Vervolgens gegeten in een cafetje, en dat eten smaakt dan zo ontzettend goed :)
De volgende dag doorgecruised naar Collingwood, van waaruit we het noordelijkste puntje van het zuidereiland (Cape Farewell) zouden gaan bezichtigen. Maarrrr, eerst even bijkomen van onze track. Na een lekkere siesta nog even hard gaan lopen langs het strand. Het was 'high tide' maar ik dacht ik red het wel. Nou niet dus, 1, 2, 3....rennnen!!! De golven kwamen tot mijn knieeen :) Dus op mijn blote voeten over de weg terug naar het Hostel. De wandelingen bij Cape Farewell waren prachtig en 's avonds een klein feestje gevierd om onze track af te sluiten.
Met een zwaar hoofd zijn we de volgende dag op weggegaan naar Mapua, waar Annina Nieuw-Zeelandse families (kiwi-familie) zou gaan opzoeken en ik mocht mee. Deze families waren vakantie aan het vieren op een camping en waren zeer gastvrij; ze boden ons meteen slaapplaatsen aan (ze hadden een tent over). Prima! Super grappig wat de Nieuw Zeelandse families allemaal meenemen naar de camping; partytenten, bankstellen, koelkasten, combimagnetron enz.
Heerlijk gechilled, wat een luxe!
Veel tijd gehad om te bedenken wat mijn volgende bestemming zou worden.
Na twee geweldige dagen ben ik verder gegaan.
Ik vond het moeilijk om weer afscheid te nemen van zulke fijne mensen, maar er is hier zoveel te zien en te doen dat je gewoon tijd tekort komt!
Annina zou terug naar Christchurch gaan en we spraken af elkaar over een maand weer te zien en samen het noordereiland te bereizen.
Mijn volgende bestemming zou St. Arnaud worden (bij de Nelson Lakes), een berggebied, waar ik een 6-daagse track wilde gaan maken. Maar eerst wilde ik goed informeren of het veilig genoeg was om het in je eentje te doen.
De mensen bij het informatie-centrum zeiden dat het geen enkel probleem was, dat er genoeg mensen onderweg waren, dus mocht er iets gebeuren dan was de hulp dichtbij. Het weerbericht zag er niet slecht uit dus ik besloot het te gaan doen.
Ik ben 2 uur bezig geweest met het inpakken van mijn tas en was er helemaal klaar voor.
Vol goede moed begon ik aan de eerste dag. Het zou een lange dag (8 uur lopen) worden dus daar had ik me volledig op ingesteld. Het was ontzettend warm, maar de omgeving was zo geweldig dat ik mijn ogen uitkeek en de eerste uren vlot voorbij gingen. Na 7 uur kreeg ik toch wel last van de zware backpack, maar gelukkig had ik mijn mp3 bij en heeft Guus Meeuwis me naar de hut gezongen.
Ik ben op het eerste het beste bed dat ik tegenkwam neergeploft en na een kleine powernap eten gaan maken.
Ondanks de mooie omgeving toch twee teleurstellingen;
1) Ik was die dag welgeteld 2 personen tegengekomen. 1 tijdens de tocht, de ander in de hut; een Nerrrrrt, niet normaal. Ik begon dus te twijfelen aan mijn veiligheid in het berggebied > je hebt ook geen bereik in het nationale park dus als je je been breekt kun je lang wachten...
2) Er was geen douche bij de hut, ook geen koude. Dus dat werd lekker badderen in de ijskoude rivier ;)
Na mijn bezoek aan dit luxe badhuis bereikten nog vier vrouwen de hut, ik was erg blij met hun gezelschap dat snappen jullie ;)
Helaas weer veel insecten die dol zijn op Europees bloed, en vooral dat in mijn voeten, dus de volgende morgen uit bed gestormd en in de koude rivier gaan staan...tssssssss, een goed medicijn voor even.
De tweede dag besloot ik verder te gaan naar de volgende hut. Het weer zag er goed uit en het was maar 3 uur lopen. Onderweg een flinke uitglijder gemaakt. Weer schoot het door me heen dat het misschien toch niet zo handig was alleen verder te gaan. Maar toch verder gelopen naar de volgende hut. Het laatste kwartier was het weer omgeslagen dus ik was lekker nat.
Een uur later bereikten de vrouwen deze hut. Zei gingen weer terug naar de hut waar we de eerste nacht overnacht hadden en ik vertelde ze over mijn twijfels. Ze zeiden dat ik absoluut mee terug moest gaan omdat er veel mensen verdwalen in dat gebied en ze dagen later pas gevonden worden. Oke, ik wist genoeg en ben mee teruggegaan. Het was hartstikke glad en het oversteken van de rivieren was een stuk lastiger geworden..Ik was dus blij dat ik met hen mee terug kon.
De derde dag zou ik teruglopen naar het dorp. Het weer was heel afwisselend, de ene keer showers, de andere keer zon.
Het was een lange dag, maar ik was blij toen ik terug was bij het Hostel. Met een big smile stond ik onder een warme douche omdat ik blij was dat ik deze beslissing gemaakt had.
Na dit avontuur ben ik verder gegaan naar Blenheim, een wijnstreek, waar ik op zoek zou gaan naar een baantje. Ik heb bijna alle highlights van het zuidereiland gezien en ben bijna halverwege mijn trip in Nieuw Zeeland. Veel geld verdien je hier niet, maar het is een leuke ervaring!
Ik heb een heel aangenaam hostel gevonden in Renwick (10 km van Blenheim) en de eigenaar gevraagd of ik in mijn tentje naast het Hostel kon slapen (lekker cheap en je kunt van alle faciliteiten gebruik maken). De vraag werd niet echt enthousiast ontvangen, maar vooruit, het mocht, jahoe!
Mensen komen hier voor 1/2 dagen, om een bezoekje te brengen aan de diverse wineries dus ik zie hier veeel verschillende mensen voorbij komen, erg interessant!
Ik heb hier Belg Pascalle ontmoet die wel wat handige tips had voor mijn sollicitaties.
Vanaf dag 1 ben ik op zoek gegaan naar werk, maar het valt niet mee om een baantje te krijgen in de bediening voor zo'n korte tijd. Toch heb ik goede hoop op een baantje in en Hotel, 1 km hier vandaan. Je moet er zelf flink achteraan zitten, maar daar heb ik geen moeite mee, ik ben ze lekker aan het stalken :)
Dusssss, ik hoop dat ik goed nieuws krijg dit weekend!
Over twee weken is hier een wijnfestival, zoiets als Tilburg Culinair dus ik hoop dat ik daar naartoe kan, lijkt me errug leuk :)
Mocht het baantje doorgaan dan blijf ik hier 4/5 weken en ga daarna door naar het Noordereiland.
Ondanks de fijne dingen hier mis ik alles en iedereen in NL ontzettend. Ik ben dan ook erg blij met de communicatiemiddelen van tegenwoordig, waardoor jullie soms heel dicht bij lijken. Daar word ik vrolijk van :)
Lieve mensen, veel suc6 met alles!
Ik houd jullie op de hoogte!
Liefs Esther
Ps; foto's volgen!
How are you?
Bedankt wederom voor jullie attente reacties! Super tof!
Mijn vorige bericht eindigde in Franz Josef en mijn weerzien met Annina.. De Oostenrijkse meid die ik had ontmoet tijdens mijn vakantie met Miriam.
We hebben vanaf Franz Josef twee weken samen gereisd en dat was fantastisch!
Franz Josef staat bekend om zijn gletsjer die heel laag ligt en waar je dus in een uur naartoe kan wandelen. Franz Josef staat ook bekend om het slechte weer (regen), aangezien het aan de westkust ligt. Wij hadden echter veel geluk en veel zon tijdens onze wandeldag.
Onderweg moesten we wel met onze blote voeten door het ijskoude gletsjerwater om er te komen maar het was zeker de moeite waard.
Fantastisch mooi, maar ook een beetje gevaarlijk bleek later uit het nieuws dat vermeldde dat twee Australische guys begraven waren door een gletsjer (vlakbij F-J).
Na Franz Josef zijn we doorgereden naar boven, Westport. We hebben allebei een auto dus tuften we achter elkaar aan, erg gezellig, ghehehe.
Het was een schitterende weg langs de kust.
Onderweg gestopt bij de 'Pancake' rocks (zie foto's) en twee nachten geslapen in een hostel in Westport. Daar ben ik de volgende dag naar een Sealcolony gaan kijken, errugg gaaf!
Vervolgens besloten we dat we de "Abel Tasman Coast Track" samen wilden gaan doen; een track van 3 dagen, waarbij je van de ene mooie baai in de andere loopt. Dus op naar Nelson om te boeken voor dit avontuur. Het is een populair nationaal park, maar er was nog plaats genoeg voor onze tent gelukkig. De voorbereidingen konden beginnen....De avond voor vertrek nog even alles nagelopen (hadden we overal aan gedacht?) en optijd ons mandje in want we zouden vroeg beginnen. Een korte nacht voor ons allebei want we waren toch wat gespannen..
De eerste dag was een hele warme, stralende dag.
Met de watertaxi werden we naar het verste punt gebracht en vanuit daar zouden we teruglopen naar onze auto's in Marahau. Tijdens de tocht met de watertaxi nog zeehonden en dolfijnen gezien, amazing!
De zware backpacks (eten voor 3 dagen, kleren voor alle weersomstandigheden, kookgerei enz) waren wel even wennen, maar dat kon de pret niet drukken! Na een uurtje of drie wandelen kwamen we al bij de eerste hut. Vanwege eb en vloed moet je de tijden goed in de gaten houden (sommige gebieden kun je maar op beperkte tijden oversteken). We waren de eerste op de campsite en hadden dus eerste keus om onze tent te parkeren. Na lekker op het strand gechilled te hebben was het tijd voor ons maaltje. Na het eten al naar bed (kinderbedtijd ;) want we waren kapot. Oordopjes waren nodig vanwege het gezoem van tig insecten. De nacht was helaas niet zo rustig als gehoopt. Midden in de nacht werd ik wakker omdat ik naar de wc moest. Buiten waren allemaal enge geluiden. Wilplassen was hier toch wel wat riskanter in vergelijking met NL. Niet omdat je door een Ranger op de bon kan worden geslingerd, maar omdat er in de middle of nowhere creepy nachtdieren rondlopen. Maar ik moest...! Dus ik telde tot 3, stormde uit mijn tent en had meteen een zwerm van 100 insecten om me heen (heel fijn). Zo snel mogelijk weer terug in de tent met alle insecten erbij, Annina was dus erg blij met deze actie, haha. Ik keek ernaar, maar kon er weinig aan doen dus net doen alsof ze er niet zijn en verder tukken. De volgende dag helemaal lekgeprikt wakker geworden, pfff. Maar na een flinke soepkom met koffie (bekers vergeten) waren we allebei weer wakker en konden er weer tegenaan. Deze dag was wederom fantastisch! Gecrashed voor een lange lunchbreak in Onetahuti Bay en om 16.00u aangekomen bj de campsite, onze tent neergeknald en heerlijk koud gedouched in de jungledouche. Lekker op Hollandse tijd gegeten aangezien we allebei weer toewaren aan horizontaal gestrekt gaan. Deze nacht gelukkig weinig insecten. De volgende ochtend vertelde een familie dat een aantal possums (erg brutale beesten) hun tent hadden aangevallen en dat er ook een wild zwijn aan het rondspoken was...Oke, het kan dus altijd erger... Gelukkig niets van gehoord!
De derde dag zou een lange dag worden, 8 uur lopen. Het was een pittige dag, maar het lichte briesje maakte het aangenaam. Na 7 uur geland op "Coquille-beach" en daar een duik genomen. Vanuit daar was het nog een uur lopen naar de auto's en dat was een lang uur. Maar met een magnum in het vooruitzicht zijn we doorgemacheerd. Bij het hostel een lekkere warme douche genomen, daar komt een mens van bij! Vervolgens gegeten in een cafetje, en dat eten smaakt dan zo ontzettend goed :)
De volgende dag doorgecruised naar Collingwood, van waaruit we het noordelijkste puntje van het zuidereiland (Cape Farewell) zouden gaan bezichtigen. Maarrrr, eerst even bijkomen van onze track. Na een lekkere siesta nog even hard gaan lopen langs het strand. Het was 'high tide' maar ik dacht ik red het wel. Nou niet dus, 1, 2, 3....rennnen!!! De golven kwamen tot mijn knieeen :) Dus op mijn blote voeten over de weg terug naar het Hostel. De wandelingen bij Cape Farewell waren prachtig en 's avonds een klein feestje gevierd om onze track af te sluiten.
Met een zwaar hoofd zijn we de volgende dag op weggegaan naar Mapua, waar Annina Nieuw-Zeelandse families (kiwi-familie) zou gaan opzoeken en ik mocht mee. Deze families waren vakantie aan het vieren op een camping en waren zeer gastvrij; ze boden ons meteen slaapplaatsen aan (ze hadden een tent over). Prima! Super grappig wat de Nieuw Zeelandse families allemaal meenemen naar de camping; partytenten, bankstellen, koelkasten, combimagnetron enz.
Heerlijk gechilled, wat een luxe!
Veel tijd gehad om te bedenken wat mijn volgende bestemming zou worden.
Na twee geweldige dagen ben ik verder gegaan.
Ik vond het moeilijk om weer afscheid te nemen van zulke fijne mensen, maar er is hier zoveel te zien en te doen dat je gewoon tijd tekort komt!
Annina zou terug naar Christchurch gaan en we spraken af elkaar over een maand weer te zien en samen het noordereiland te bereizen.
Mijn volgende bestemming zou St. Arnaud worden (bij de Nelson Lakes), een berggebied, waar ik een 6-daagse track wilde gaan maken. Maar eerst wilde ik goed informeren of het veilig genoeg was om het in je eentje te doen.
De mensen bij het informatie-centrum zeiden dat het geen enkel probleem was, dat er genoeg mensen onderweg waren, dus mocht er iets gebeuren dan was de hulp dichtbij. Het weerbericht zag er niet slecht uit dus ik besloot het te gaan doen.
Ik ben 2 uur bezig geweest met het inpakken van mijn tas en was er helemaal klaar voor.
Vol goede moed begon ik aan de eerste dag. Het zou een lange dag (8 uur lopen) worden dus daar had ik me volledig op ingesteld. Het was ontzettend warm, maar de omgeving was zo geweldig dat ik mijn ogen uitkeek en de eerste uren vlot voorbij gingen. Na 7 uur kreeg ik toch wel last van de zware backpack, maar gelukkig had ik mijn mp3 bij en heeft Guus Meeuwis me naar de hut gezongen.
Ik ben op het eerste het beste bed dat ik tegenkwam neergeploft en na een kleine powernap eten gaan maken.
Ondanks de mooie omgeving toch twee teleurstellingen;
1) Ik was die dag welgeteld 2 personen tegengekomen. 1 tijdens de tocht, de ander in de hut; een Nerrrrrt, niet normaal. Ik begon dus te twijfelen aan mijn veiligheid in het berggebied > je hebt ook geen bereik in het nationale park dus als je je been breekt kun je lang wachten...
2) Er was geen douche bij de hut, ook geen koude. Dus dat werd lekker badderen in de ijskoude rivier ;)
Na mijn bezoek aan dit luxe badhuis bereikten nog vier vrouwen de hut, ik was erg blij met hun gezelschap dat snappen jullie ;)
Helaas weer veel insecten die dol zijn op Europees bloed, en vooral dat in mijn voeten, dus de volgende morgen uit bed gestormd en in de koude rivier gaan staan...tssssssss, een goed medicijn voor even.
De tweede dag besloot ik verder te gaan naar de volgende hut. Het weer zag er goed uit en het was maar 3 uur lopen. Onderweg een flinke uitglijder gemaakt. Weer schoot het door me heen dat het misschien toch niet zo handig was alleen verder te gaan. Maar toch verder gelopen naar de volgende hut. Het laatste kwartier was het weer omgeslagen dus ik was lekker nat.
Een uur later bereikten de vrouwen deze hut. Zei gingen weer terug naar de hut waar we de eerste nacht overnacht hadden en ik vertelde ze over mijn twijfels. Ze zeiden dat ik absoluut mee terug moest gaan omdat er veel mensen verdwalen in dat gebied en ze dagen later pas gevonden worden. Oke, ik wist genoeg en ben mee teruggegaan. Het was hartstikke glad en het oversteken van de rivieren was een stuk lastiger geworden..Ik was dus blij dat ik met hen mee terug kon.
De derde dag zou ik teruglopen naar het dorp. Het weer was heel afwisselend, de ene keer showers, de andere keer zon.
Het was een lange dag, maar ik was blij toen ik terug was bij het Hostel. Met een big smile stond ik onder een warme douche omdat ik blij was dat ik deze beslissing gemaakt had.
Na dit avontuur ben ik verder gegaan naar Blenheim, een wijnstreek, waar ik op zoek zou gaan naar een baantje. Ik heb bijna alle highlights van het zuidereiland gezien en ben bijna halverwege mijn trip in Nieuw Zeeland. Veel geld verdien je hier niet, maar het is een leuke ervaring!
Ik heb een heel aangenaam hostel gevonden in Renwick (10 km van Blenheim) en de eigenaar gevraagd of ik in mijn tentje naast het Hostel kon slapen (lekker cheap en je kunt van alle faciliteiten gebruik maken). De vraag werd niet echt enthousiast ontvangen, maar vooruit, het mocht, jahoe!
Mensen komen hier voor 1/2 dagen, om een bezoekje te brengen aan de diverse wineries dus ik zie hier veeel verschillende mensen voorbij komen, erg interessant!
Ik heb hier Belg Pascalle ontmoet die wel wat handige tips had voor mijn sollicitaties.
Vanaf dag 1 ben ik op zoek gegaan naar werk, maar het valt niet mee om een baantje te krijgen in de bediening voor zo'n korte tijd. Toch heb ik goede hoop op een baantje in en Hotel, 1 km hier vandaan. Je moet er zelf flink achteraan zitten, maar daar heb ik geen moeite mee, ik ben ze lekker aan het stalken :)
Dusssss, ik hoop dat ik goed nieuws krijg dit weekend!
Over twee weken is hier een wijnfestival, zoiets als Tilburg Culinair dus ik hoop dat ik daar naartoe kan, lijkt me errug leuk :)
Mocht het baantje doorgaan dan blijf ik hier 4/5 weken en ga daarna door naar het Noordereiland.
Ondanks de fijne dingen hier mis ik alles en iedereen in NL ontzettend. Ik ben dan ook erg blij met de communicatiemiddelen van tegenwoordig, waardoor jullie soms heel dicht bij lijken. Daar word ik vrolijk van :)
Lieve mensen, veel suc6 met alles!
Ik houd jullie op de hoogte!
Liefs Esther
Ps; foto's volgen!
-
24 Januari 2009 - 00:20
Jan En Yvonne:
ooooh Estherrrrrrr
mooooooie foto's ...
mooooooi verhaal ...
zucht ...
Succes met baantje! Gaat wel lukken.
Jee mens, je bent echt wel een kanjer!
heel veel liefs van Jan en Yvonne.
Trouwens erg leuk om je even gehoord te hebben ...
Nog meer trouwens: we volgen via Google Earth jouw reis. Die foto's halen het niet bij die van jou ... -
24 Januari 2009 - 00:53
Es Zelf:
Thanx voor jullie snelle bericht!
Zo, dat was weer ff een kleine bevalling, maar het staat er weer op :)
-
24 Januari 2009 - 07:17
Barbara:
Hoi Esther!
Wat heb je toch weer goed gebikkeld op Abel Tasman! En slim van je dat je bij je tweede tramp bent teruggekeerd! Je hebt nu dus kennisgemaakt met de kiwi mentaliteit; die mensen (en zeker die van de DOC) zeggen altijd dat het meevalt, makkelijk is, niet modderig is en er slechts een beetje regen gaat vallen. Beware!!!
Wat een tassenunit overigens op de foto~@! Je oudste broer is trots op je en ik ook!!
Dan even wat kneuterinfo uit kikkerland: sneeuw en ijs zijn weg en het is weer druilerig zoals gewoonlijk. Heb gisteren te horen gekregen dat ik vrij ben met carnaval -> joehoe!
Veel liefs, Barbara -
24 Januari 2009 - 07:54
Xander:
In 1 woord "whoouw!". Wat een gweldig verhaal weer en wat een mooie avonturen. Ik ben vroeg opgestaan om wat aan de studie te doen maar een bericht van jou lezen is toch wel veel leuker. Ondertussen tukt Juut nog lekker door... (09.54u). Dus nu ga ik echt wat doen :-(.
Groetjes en geniet! -
24 Januari 2009 - 09:51
Jeroen En Ellen:
Wat een leuke update en wat een foto's!!! Wij willen ook daar naartoe!! NU!! Zucht... Hopelijk gaat het goed maandag as in het hotel: zou weer een leuke ervaring zijn! En zo niet, dan ga je toch gewoon weer op zoek naar andere leuke en mooie dingen ;-) Geniet ervan en nu alweer benieuwd naar je volgende bericht en foto's! -
24 Januari 2009 - 10:12
José:
SUUUUUUUUUUUPERMOOIE foto's!!!! Erg tof dat er een "alles-komt-op-zijn-pootjes-terecht-vibe" in je vakantie zit zeg. Hoe lang blijf je nog in NZ eigenlijk? -
24 Januari 2009 - 14:35
Rene:
Ha nicht Esther,
Wat een machtig mooie plekken allemaal! Hele goed foto's waar je op zo'n regenachtige dag als vandaag goed mee te dagdromen valt :) (zit al voor de lol te kijken hoe duur eigenlijk een ticket kost haha) Keep up the good spirit en heel veel succes met het zoeken van een baantje!
groetjes Rene -
24 Januari 2009 - 15:04
Marianne En Kees:
je hebt weer je best gedaan om een mooie beschrijving te maken; de foto's zijn idd amazing !!
hopen dat je snel een baantje hebt, good luck !! -
24 Januari 2009 - 15:23
Rick:
Wouououououw!!!!!
Senks dat ik met je mee mocht genieten, Es.
Ik duim voor jou en je baantje. Waar kan ik dat hotel bereiken? Ze missen een kanjer als ze je niet aannemen. Dat wil ik ze ff laten weten, snap je. -
24 Januari 2009 - 15:24
Rick:
Wouououououw!!!!!
Senks dat ik met je mee mocht genieten, Es.
Ik duim voor jou en je baantje. Waar kan ik dat hotel bereiken? Ze missen een kanjer als ze je niet aannemen. Dat wil ik ze ff laten weten, snap je. -
24 Januari 2009 - 16:04
Ymke:
Supermooie foto´s Es! Hoop dat je dat baantje hebt kunnen versieren. -
24 Januari 2009 - 18:25
Judith:
Goed verhaal Esther, en topfoto's weer... Vooral 'dag klein vogeltje' maakte me aan het lachen :-) en 'lopen tot de zon komt' vertelt je verhaal en je spirit zo goed! Keep up the good work...
liefs
Juutje -
24 Januari 2009 - 18:33
Maria En Willem:
Ha Ester,
Wat een prachtige foto's. Heerlijik om vanuit het regenachtige Nieuwegein mee te mogen genieten. Een goed besluit om niet alleen door te wandelen als het niet prettig voelt. Dat baantje komt vast goed jou kennende. In ieder geval heel veel plezier. Dikke kus Maria en Willem -
25 Januari 2009 - 09:42
Marieke:
Wat een prachtig verhaal maar weet! En wat een gave dingen heb je al meegemaakt in zo'n korte tijd, AMAZING!!!!
Ook de foto's, echt ge-wel-dig!!
Heel veel succes met je nieuwe baantje! Dat gaat gewoon lukken!!
Liefs, kus Marieke -
25 Januari 2009 - 10:07
Peul:
Oh heerlijkheid! Mooi verhaal, nog mooiere foto's, maar het mooiste is mss nog wel de heerlijke verschijning van je bruune beentjes :-) ;-). Neej, lief, is grapje!
echt jaloersmakend dit weer. En dan ook nog een baan weten te scoren... HET GAAT GOED hoor ik wel weer :-).
Meis, ik kijk uit naar de volgende story! En ik ik krijg mn pc gewoon even niet aan de praat :-(. Dus skypen wordt um ook niet echt. Ik ga van de week even bellen!
koesj! -
25 Januari 2009 - 17:16
Mieke:
PRACHTIGE foto's en een leuk verhaal, helemaal super! (Wel ammer dat je die backpack steeds moet meesjouwen, misschien kun je nog eens 'n caddy regelen?) En gefeliciteerd met je baantje! Topklasse. Veel succes en nog veel meer plezier!
groetjes, Mieke -
25 Januari 2009 - 20:04
Yvonne:
hee Esther,
kheb gelijk ff gekeken op de site van het hotel. Tis een heel complex joh!
Wat ga je daar doen? Of hoor je dat maandag wel? In ieder geval veel succes en nog meer plezier!
kufje, Yvonne. -
26 Januari 2009 - 23:07
Eef:
supersupersuper mooi es! -
27 Januari 2009 - 16:07
Ouders Van Ellen:
Hallo Esther,
Natuurlijk volgen ook wij je belevenissen op deze site. Prachtige verhalen en foto`s.
Wat kun je allemaal meemaken in zo korte tijd! Fantastisch dat je je daar zo goed staande/lopende/reizende weet te houden. En nu ook nog werk voor de komende tijd, super.We wensen je nog een heel fijn verblijf toe in Nieuw-Zeeland en daarna natuurlijk op naar Australie.Zorg goed voor jezelf.
Heel veel plezier/succes en groetjes,
Jos en Lia Molenwijk. -
28 Januari 2009 - 13:54
Sindy:
Fijn voor je dat je zo geniet,ziet er dan ook geweldig uit op de foto's.
Goed oppassen.
Grtjs sindy -
31 Januari 2009 - 11:57
Jan Timmermans:
hallo Esther,
Wij, Myriam en ik, hebben met veel plezier jouw avonturen gelezen en je mooie foto's bekeken. Zo te horen heb je de tijd van je leven.
Joeri en Monique reizen sinds 24 januari in NZ rond, op het Noorder Eiland. Ze zitten nu in Rotorua. Ze hebben jouw telefoonnummer en zullen zeker contact met jouw opnemen.Binnen een week of wat zullen ze wel oversteken naar het zuider eiland. Komen ze vlak bij jouw in de buurt. ik ben eg benieuwd of jullie elkaar gaan ontmoeten.
In ieder geval wensen we jouw een hele fijne tijd down under.
We blijvenje avonturen volgen, kei leuk !!
groetjes,
Jan en Myriam
-
31 Januari 2009 - 15:32
Willy Peltzer:
hallo esther, als oud collega van je moeder en tante van een neef die hier onder andere ook als packpacker heeft gezeten vind ik het heel leuk om ook jouw verhalen te volgen.
Heel veel plezier daarginds. Dat is optimaal genieten
Willy -
01 Februari 2009 - 13:19
Femke:
sorry meid, voor de hele late reactie, maar ik had t druk deze week en wil, echt voor je verhalen en foto's gaan zitten. en zoals de rest al zegt, ze zijn prachtig. menig mensen zullen jaloers op je zijn, met dit levensverhaal! ik ben erg benieuwd of je het baantje hebt gekregen. ook ben ik blij dat je die tocht niet in je eentje hebt doorgezet, dat klonk toch wel even scary! Mike en ik zijn onze honeymoon aan het uitstippelen. waarschijnlijk gaan we 2weken rondreizen door west-Amerika. (van San Francisco naar Las vegas, LA en weer terug langs de kust naar SF) het fijne is dat Robert en Kirsten en Joep en Jorn deze tocht ook gedaan hebben dus tips genoeg. nou, ik wacht weer met smacht op het vervolg...have fun girl and take care! xxx fem -
01 Februari 2009 - 14:29
Jacqueline +Jacques:
Hoi Esther,
Wat een mooie rapportage.
Ook je reisverslag was weer erg goed geschreven.
We hebben het met belangstelleing gelezen.
Goed te weten dat je ook op tijd de beperkingen ziet om juist iets niet te doen.
Veel succes met het je nieuwe baantje. Groetjes en liefs. -
01 Februari 2009 - 18:45
Roelien:
Ha Tasmania Trotter!
Hoe jij dat land verkend is bijna te avontuurlijk. Zit met bewondering je verhalen te lezen en je foto's te beloeren. Fijn dat je goed op je instincten kunt vertrouwen. Top dat je de baan hebt. Dikke kus! -
08 Februari 2009 - 09:47
Maria:
Ha sEsther
Je hebt het baantje hoorde ik, toppie, eerlijk gezegd had ik niet anders verwacht :) Goed gedaan hoor
dikke kus Maria xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
